.

.

.

هر سینه که دوستدار زهراست / آشفته و بی قرار زهراست
گنجینه ی هفت آسمان ها / در سینه ی خون نگار زهراست
از شرح کرامتش همین بس / عالم همه وامدار زهراست

.

.

.

تا که نامت بر زبان آمد ، زبان آتش گرفت / سوختم چندان که مغز استخوان آتش گرفت
حیدر آمدخاک همچون باد ، گرم گریه شد / خواست تا غسلت دهد ، آب روان آتش گرفت

.

.

.

نگاه سرد مردم بود و آتش / صدا بین صدا گم بود و آتش
بجای تسلیت با دسته ی گل / هجوم قوم هیضم بود و آتش

.

.

.

کمی از غسل زیر پیرهن ماند
کمی از خون خشک بر بدن ماند
کفن را در بغل بگرفت و بو کرد
همان طفلی که آخر بی کفن ماند

.

.

.

چنان داغت دلم غمناک کرده / که دست من تو را در خاک کرده
بجایت زینب مظلومه تو / غبار غم ز رویم پاک کرده

.

.

..

اگر محور به هر امکان علی بود / ولی بر فاطمه مهمان علی بود
کنار تربتت مظلومه زهرا / سر شب تا سحر گریان علی بود . . .

.

.

.

در ظلمت شب شهاب را می شستند
آیینه افتاب را می شستند
در چشمه خون چکان چشمان علی
پیمانه نور ناب را می شستند . . .

.

.

.

از گریه عرش،آسمان دریا شد / یک قطره چکید و مثل عاشورا شد
با شال عزا مرد غریبی می گفت: / ایام عزای مادرم زهرا شد

.

.

.

فاطميه آمد و آن همدم و مونس كجاست * شمع مي پرسد زپروانه گل نرگس كجاست / درعزاي مادرت يا بن الحسن يكدم بيا * تا نپرسند اين جماعت باني مجلس كجاست...

.

.

.

آب! بسوزد دلت
خاك! شود خاك عزا بر سرت
باد! پريشان شوى
چشم! الهى كه ببارى فقط
پيش نگاه شما ، مادر خورشيد سوخت...
التماس دعا